Адкрыю вам сакрэт — я старасць не люблю
І мару, каб яна мяне не палюбіла.
Таму — у меру ем і па-спартанску сплю,
І нават на дзяўчат я пазіраю міла.
І лёгкаю хадой іду, хоць цяжка мне,
Калені я не гну, спіну трымаю прама.
Магу гульнуць ва ўсю, з другімі нараўне
І чарку, нават тры магу кульнуць таксама.
Праз гэта я хачу даць старасці пад дых,
Маўляў, у коле год не лішняя я спіца.
Вядома ўсім, што старасць не любіць маладых,
Таму і да мяне баіцца падступіцца.