Вінавацяць сурова,
Шлюць нямы свой дакор,
Непачутае слова,
Непрачытаны твор.
Мове матчынай — кпіны,
Вальнадумству — вайна,
Да паэзіі — спіны
І патыліц сцяна.
Быццам цягнуць адкрыта
Па душы барану,
Засыпаюць нібыта
З летуценнем труну.
У дзяржавы без мэты —
Рэжа слых маналог,
Адміраюць паэты,
Прарастае быльнёг.