Мы самі адысею нашу
Ствараем з нашых дзён і год.
Калі плывём па плыні часу,
То сцішваем, то шпарчым ход.
Плывём да ўласных эпітафій,
Плынь лёсу ў кожнага свая.
У тэксце аўтабіяграфій
Праз слова-два, стракаціць «я».
О плынь! Яна для нас, як цуглі,
Ды ёсць ва ўсе часы яны,
Хто супраць плыні, адчаюгі
Плывуць — і ім няма цаны!
Яны — за незвычайнай мэтай,
За незнаёмы далягляд.
А большасць нас — плывём у Лету,
Пад вечны Вечнасці дагляд.