І зноў адзелянеў абшар.
Зрабіўся калярова-кідкім.
Ад восеньскіх дзівосных чар
Мяняецца ўсё ўвачавідкі.
Рабіна падпаліла бок,
А побач з трапяткой асінай
Напіўся чырвані клянок.
І толькі малады дубок
Стаіць з зялёнаю чупрынай.
А гай бярозавы здаля
Нам выглядае жоўта-бела.
Пад сонцам восеньскім зямля
Вясёлкава зазіхацела.
О восень, восень! Кожны раз
Здзіўляеш вытанчаным густам.
І ўсё ж зімой, праз хуткі час,
Тут будзе бела, снежна, пуста.