Мы ў новы дзень ідзём, час не стаіць на месцы,
За кожным новым днём, зноў дні і дні.
Мы праз усё жыццё павінны годна несці
Сваю душу, як факел дабрыні.
Не згасяць — веру я — святло душы нягоды
І зайздрасць, што за ўсе нягоды горш.
І цяжкасці жыцця, і часу перашкоды,
Пераадолець здолеў я ўсё ж.
Мой фініш вось ён, вось. Я прыімчаў здалёку,
І не знядужай майго лёсу конь,
Таму, што ў светлы час,
Таму, што ў чорным змроку,
Усё жыццё гарыць душы агонь.