Акіян то ўздымаецца ўвесь на дыбы,
То атуліцца безабароннай самотай.
То над ім сінь нябёсаў, то хмараў клубы —
Акіян мне здаецца жывою істотай.
Ну й бываюць шалёныя ночы і дні,
Налятаюць грымотныя шквалы-навалы.
Ах, як хвалям балюча з разгону грудзьмі
Біцца, біцца і біцца аб вострыя скалы.
Акіяну належыць магутнасці трон,
Але ўсё-такі блякнуць яго ўсе экстрымы —
Як бы не распінаўся пагрозліва ён,
Не заглушыць ніколі ён боль Хірасімы.