О крылы надзеі, душэўнага ўзлёту!
Як лёгка мне з вамі заўжды
Тварыць, працаваць аж да сёмага поту,
Нібыта я зноў малады!
Вы здольныя ўзняць да вышынь у імгненне
Задумкі-пачуцці мае,
Як быццам бы маці-Зямлі прыцягненне
Увогуле не існуе.
Вядома, што сэрца — то ў шчасці, то ў пекле,
Такі, кажуць, творчы працэс.
О крылы душы! Толькі б вас не абсеклі,
Не зрынулі раптам з нябес!