Штосьці мяне
Змучаў ушчэнт
Мой суразмоўца,
Мой апанент.
Ён не лагодзіць,
Не патрафляе
Многія думкі
Перапраўляе.
Многія словы
Ганьбіць і бэсціць —
Штосьці дадасць,
А штосьці закрэсліць.
Слушных маіх
Меркаванняў абойму
Перамяркуе
Нанова, па-свойму.
Ён і уздыме,
Ён і прытоміць
Ён маё «я»
І мацуе, і ломіць.
Ломяць так крыгі
Запруды на рэчках —
Кажа, што ісціна
Родзіцца ў спрэчках.
*
Штосьці жыццё
Пацякло маё вяла?..
Бо апанента
Раптоўна не стала.
Што ні «змарожу» я,
Нават бяздумна —
Ўсё мне спрыяльна,
Ўсё мне разумна.
Нават калі
Распачну ахінею,
Прымаю яе,
Як суперідэю.
Пэўна, я страціў
Штосьці святое
Што са мной робіцца?
Штосьці не тое.
Трэба хутчэй мне
Брацца за розум
Трэба вярнуць апанента —
Мой розум.