Усім нам хочацца знайсці
Прытулак шчасця чалавечы.
Нас ацяжарваюць ў жыцці
Спакусы, зайздрасць, грошы, рэчы.
Мы абрастаем пакрысе
Усім, што трэба і не надта.
І гэта па жыцці нясем
Перазапашаныя сквапна.
І я калісьці — сведка Бог,
На хлеб разжыўся, і да хлеба,
І абжываўся ўсім, чым мог,
Пакуль жывы — ва ўсім патрэба.
Усё, што даў Гасподзь майму
Жыццю, я не вазьму ў дарогу.
Цяпер апошняе прыму,
Ў адзін канец білет — да Бога.