Павалюся, як бык на карыдзе,
Дзе без ліку людзей. Ён — адзін.
Павалюся — ніхто не падыдзе,
Не заўважаць, затопчуць у блін.
Павалюся — і нечыя боты
Мне на грудзі, на горла, на лёс.
Будуць смачна «травіць» анекдоты
Нада мной, смеючыся да слёз.
Час віхурыць няспынна, нязменна,
Крок — і ноч, наўздагон — успамін...
Людзі, крыкі, забава — арэна,
Акрываўлены бык. Ён — адзін.