беларуская электронная бібліятэка
заснаваная ў 1996
І зноў заплакаў дождж,
Па кім, Бог мой?
Прыкмета ёсць — і усё ж
He веру ёй.
А вецер за акном,
Як плач сірот.
Такое перад сном —
На сэрцы лёд.
To стогне, то гудзе
Арган стыхій,
He дзецца анідзе —
І сон ніяк ні йдзе,
Хоць сам завый.
© Беларуская Палічка // пры выкарыстаньні матэрыялаў спасылка на Беларускую Палічку абавязковая