Арытмія адзнакаў за ўчынкі —
удача, няўдача...
Хай удачаў была б перавага —
ці хоць бы пароўну... Дык не!
Лёс заўжды за спіной у мяне —
то смяецца, то плача,
Лепш бы загадзя плакаў у вочы —
і так папярэджваў мяне.
Кожны крок — намаганне,
хоць, здаецца, распраўлены крылы,
Кожны дзень — перашкоды глухія,
яны перад мэтай — сцяной.
Не заўжды адбываецца тое,
на што накіроўваеш сілы,
І, як вынік, насустрач няўдача,
а ўдача — наўцёкі, спіной.
Азірнуўся вакол — ці не тое
жыццё сваё трачу?
Ўзяў, расчысціў крыніцу натхнення —
з яе наталяўся і піў.
Я напружыў свой лёс,
перастаў спадзявацца на ўдачу,
Я адолеў абставіны,
я перашкоды за грудзі схапіў.