Завіруха гісторыі
круціць людзей,
Горш, чым шторм,
тройчы дзевяцібальны.
Мешаніна жыцця,
арытмія падзей
Лёс у кожнага —
непрадказальны.
Мы грыземся й сябруем,
лагодзім і кпім,
То лагчына жыцця,
то пагоркі.
Мы, свой крыж несучы,
больш пад ногі глядзім,
Чым на неба,
на сонца,
на зоркі.