Вайна, бяда, пажары,
Крывавы, страшны час.
Фашысцкія пачвары,
Нямецкія аўчары
Знішчалі, грызлі нас.
Шукалі нашай згубы,
Пакуты неслі, смерць,
Але зламалі зубы
Аб абаронцаў цвердзь.
А сёння што? Ўжо ўнукі
Ікластых тых аўчар
Да зброі цягнуць рукі,
Каб напладзіць ахвяр.
З высокае трыбуны
Ухвальваецца зло.
Знішчаюць ген імунны —
Такое ўжо было.
Зноў хтосьці ненажэрна
Чужы глынуў бы плод.
Зноў пазіраюць жэрлы
Гарматаў на ўсход.
І заклікам ваенным
З-за Рэйна чуем: «Гут!»
О, Гітлераўскім генам
Далёка не капут.
Распялі памяць шпарка
У часе на крыжы.
І зноў ашчэр аўчаркі
Мы бачым з-за мяжы.