Па ўсіх, якія ёсць,
Няпісаных законах,
Жыцця і смерці,
Смерці і жыцця,
Я да жыцця
Звяртаюся з паклонам,
Да смерці — не,
З ёй незнаёмы я.
Паклон табе, жыццё,
За ўсе твае праявы,
З іх многія —
Іх лепш бы не было.
Але ж наш свет —
І жорсткі, і ласкавы,
Такі ж, як мы усе —
Дабро і зло.
Вякамі шмат чаго
І бачана, і чута,
Заўсёды прадставаў
Прад намі час —
Ў адной руцэ бальзам,
Ў другой руцэ атрута,
Час, ён і лечыць,
І знішчае нас.
І ўсё-такі мы жыць
Не можам паза часам,
Ён — гільяціна
Нашага жыцця.
Віруе свет вакол,
А з лёсам мы сам-насам,
Аж да Харону,
Аж да адплыцця.
І ўсё ж за ўсё, чым жыў —
Тварыў,
Смяяўся,
Плакаў,
За ўсё, што праляцела,
Нібы сон,
Табе, Гасподзь, асобая падзяка,
Табе, маё жыццё,
Зямны паклон.