Як золата, асобы
Бываюць рознай пробы.
Ёсць класікі — тытаны,
Наш гонар ўшанаваны.
Нямала і сучасных
Паэтаў першакласных.
Нясе і проза слова
Высока, паспяхова.
Бярэ на ўлік асобы
Дзяржава ўсе асобы
Чытач душой адданай
Да твораў іх з пашанай.
Быль сведчыць векавая,
Што іх няшмат бывае,
Больш тых, хто есь вантробы
І шчыміцца ў асобы.
Вось тут ужо пытальнік:
А ён хто, укладальнік?
Павінен быць ён значнай
Асобай — адназначна.
Інакш — асоба кожны,
Так і пакрыўдзіць можна
Асобаў, не так званых,
А творчасцю абраных.
Амбіцыёзнасць нашу
Астудзіць кніга часу,
Сам час — ён укладальнік
Не наш самаўхвальнік.
Нібыта ад хваробы,
Ад часу лжэасобы
Памруць, ім не вярнуцца,
Асобы ж застаюцца.
*
Ёсць і такі заробак
Праз золата-падробак.
Яно таксама ззяе,
Ды вартасці не мае.