А мана — салодкая спачатку,
Лёгка выпіваецца, да дна.
А як толькі вып’ем праўду-матку,
Нас падванітоўвае мана.
Кожны з нас даверлівы, на дзіва,
Апячэмся — потым зноў з нуля.
З асалодай п’ём напой хлуслівы,
Расцвярэзіць праўда нас пасля.
О, гэта мана, атруты зелле —
Пі, расперажыся, задарма.
Раз за разам: выпіўка — пахмелле,
Розум ёсць, то розуму няма.