Прасуюць грыбнікі лясы,
Пад мох з нажамі лезуць.
З адной рукі, з другой рукі,
Усё, што бачаць, рэжуць.
І мухамор адчуў жуду
Ад нешчаслівай долі.
Яго не зрэжуць на яду,
Затое падфутболяць.
Намотваю — а што з таго? —
Па лесе кіламетры.
Заходжу ў лес, іду з яго,
А ў кошыку — паветра.
А-у, лясы! А-у, бары! —
Гукаю сэрцам чулым.
Дзе вы, грыбкі, мае сябры? —
І чуецца: — Ў мінулым.