Бацька валіць сыну ў косці,
Словамі, не гумай:
— Перад тым, як ляпнуць штосьці,
Ты спярша падумай.
«Перажві» спачатку тое,
Што ў мазгах паспела,
Потым слоўца залатое
З роту сплёўвай смела.
Ўсё уцяміў ты талкова?
Бацьку адкажы ты.—
Сын — ні слова,
Ні паўслова,
Нібы рот зашыты.
— Ты чаму маўчыш, дзіцятка?
Проша «на трыбуну».
— Жву я й думаю спачатку,
Хутка, тата, сплюну.