Мой мілы дом, мой родны кут,
Садок, гарод, квяцісты ліпень!
О, як даўно не быў я тут,
Амаль што вечнасць — цэлы тыдзень.
Сваю адметнасць час нясе,
І нельга не заўважыць гэта.
Як значна зрушыліся ўсе
Да блізкай фінішнасці лета.
Дарос да хрусту агурок
Вішняк гарыць чырвонабока.
І яблыкі ўзяліся ў сок,
Не спяць — да Спасу недалёка.
Запасяць далі спакваля
Сум у зялёныя далоні.
Спакойней дыхае зямля
І неба робіцца бяздонней.
І хоць жыццё кіпіць вакол,
Пульсуе ў покрыве зялёным,
Ды ўпаў бярозе на прыпол
Лісточак жоўтым медальёнам.