Бясконцасць сусвету не дзівіць тады,
Калі адчуваеш жыцця даўгавечнасць,
Калі лёсу ўласнага зоркі-гады
Запальвацца будуць сваім Шляхам Млечным.
І ў сіле жыцця «даўгавечнага» плод,
Няхутка, здаецца, паспее пад сонцам,
О колькі запаліцца зорачак-год!
Падумаеш мера — сусвету бясконцасць!
Ах, як жа ён высах, маленства выток,
А плынь «даўгалецця» кіруецца ў Лету.
Адчуўшы, што наша жыццё — толькі крок,
Вастрэй адчуваеш бясконцасць сусвету.