Шчаслівы я! — чуваць ад веку ў век.
І чутна гэта і ў жыцці сучасным.
Ці ж можа быць шчаслівым чалавек,
Калі ёсць недзе хоць адзін няшчасны?
Няшчасны я даўно, з усіх бакоў,
Жыву імгненным шчасцем палахлівым.
Я страціў блізкіх, пахаваў бацькоў,
Я — намінант... Ці ж можна быць шчаслівым?
Імгненні шчасця тояць свой сакрэт,
Гады жыцця ім людзі прысвячаюць.
Ледзь паспяваюць ім зірнуць услед,
Яны, як знічкі — бліснуць і згасаюць.
Шчаслівых шмат і я іх не суджу,
Я паміж імі — белая варона.
Я на жыццё складанае гляджу
Праз шчасце і няшчасце — улюбёна.