Дарога вынырнула з лесу,
І сэрца ёкнула, і — ах!
Бязмежнасцю спраўляе месу
Ў блакіт апрáнуты абсяг.
Што за мясцовасць?
За абшары?
За край ледзь вока дастае,
Нібы няздзейсненая мара
Пяшчоціць крылы тут свае.
Наперадзе
І за плячыма —
Для сэрца цуд,
Для вока — рай.
Дык гэта ж — Беларусь-радзіма!
Дык гэта ж — мой
Лагойскі край!