Не спытаўшыся майго дазволу,
І, не зазірнуўшы мне у вочы,
Безупынку гнулі мяне долу
Год за годам і за днямі ночы.
Без дазволу, без канца, без меры,
У часы будзённыя і ў святы,
Лезла праз зачыненыя дзверы,
Ціснулася гора ў маю хату.
Ой, як хістка і непрадказальна,
Бездань перашкод прайсці па кладцы.
Я ў святле надзеі ратавальнай
Без дазволу буду жыць, змагацца.