Хваробы, нядоля сляпая,
Трагедыі, як абавязкі...
А як у жыцці не хапае —
О не! He багацця, а казкі.
Вядома — жыцця заканчэнне,
Як ноч — адгуло, адзвінела:
Душы аслабелай мучэнне,
Цяжар аслабелага цела.
А казкі!.. Фінал казкі кожнай
He чорны, а ў ззянні ружовым,
Дзе робіцца бедны заможным,
Дзе робіцца хворы здаровым.
Я б кожнага казачнай сілай
Пазбавіў ад долі няшчаснай.
Паўсюдна б раззеўрыў магілы,
Вярнуў бы памершых заўчасна.
Цень жудасны войнаў знішчальных
Ніколі б над светам не лётаў.
He слалі б лістоў пахавальных,
Hі ўдоў не было б, ні сіротаў.
Жыццё — без крыві, без хваробаў —
Усцешцеся — маеце права!..
Пражыць я без казкі папробваў —
І што?.. Без яе нецікава.