У думках, вершах мушу паўтарацца,
Таму, напэўна, што мой век на сконе?
Мінулыя гады мне часта сняцца —
І ўсё ж часцей за ўсё мне сняцца коні.
О коні, коні! Страчанае свята!
Акрыленасць сяброўствам закадычным.
Схіляюся прад вамі вінавата,
Прад лёсам, незаслужана трагічным.
Ваш век шчаслівы — у мінулым, згінуў,
Вы сёння — толькі кропелька былога.
І горка мне ад светлых успамінаў,
Бо вам не адрадзіцца — безнадзёга.