Усё глыбей штодзённасці завеі,
Усё часцей рыфмуецца няўдала.
Яшчэ гарыць пакуль прамень надзеі,
Прамень здзяйсненняў асвятляе вяла.
Яшчэ прывабна сцеліцца дарога,
Ўсё прама й прама — і не адхінецца.
І с кожным днём усё бліжэй да Бога,
Яшчэ крыху, і круг жыцця замкнецца.
Людзей вакол і маладых, і сталых!
Гамонка, смех — мільгаюць твары, спіны.
І я падумаў, не зусім удала:
«Білет у кожнага ў адзін канец...
Адзіны!»