Ў юнацтве, Міша Анішчук,
Бяднота, якіх процьма,
Між падшыванцаў — мой сябрук,
Займеў мянушку «боцман».
Чаму? За што такі «пасаг»
У вёсачцы бязводнай?
Ды нёс нас акіян-абсяг
Зямліцы нашай роднай.
І часта пеніўся туман
Між хваляў-краявідаў.
Жыцця ж бязмежны акіян
Па свеце нас раскідаў.
Дзе хто?
Дзе тая?
А дзе той?
Дзень — штыль, а дзень — цунамі.
Дзе «боцман» кінуў якар свой?..
Штармяць гады між намі.