Мне немагчыма выкінуць былое
З душы, даўно якая стала ім.
У ім жывуць і родныя, і тое,
Што будзе лёсам назаўжды маім.
Я, без вагання, заяўляю смела —
Калі Бог спыніць шлях жыццёвы мой,
Калі душа пакіне маё цела,
Працягне жыць маё былое ў ёй.
Не, наш канец, не дамавіны века,
Не чорны змрок, не вечнасці тупік.
Ці ж для таго стварыў Бог чалавека,
Каб свет душы яго бясследна знік?
Мы будзем жыць, няхай не на Парнасе,
Няхай сабе не ў райскай вышыні,
Мы станем новым часам
Ў вечным часе,
Мы будзем жыць у кожным новым дні.