Вазьміце маё сэрца, калі ласка,
Тады пераканаецеся вы —
На ім жывая кроў мая, не маска,
А ў ім — няспынны боль і крык жывы.
Паслухайце яго — яно адкрые:
«Заўжды быць звонам часу!» — свой дэвіз.
Але падзей і часу арытмія
Няўмольна набліжаюць фініш-крыз.