Душы і сэрцу думкі тлумяць
Пра ўсё былое, як назло.
А мне так хочацца не думаць
Пра тое, што жыццё было.
Было...
Якое гэта слова,
Без сёння, без надзей, без мар,
Без нас — нібыта выпадкова
Прамень прабліснуў паміж хмар.
Ён быў ці не, ці падалося?
«Было»... Было яно ці не?
Усё, што будзе ў нашым лёсе,
Усё ідзе ў «было», міне.
Не даспадобы й слова «будзе»
Калі у ім не будзе нас.
Дык што, святое правасуддзе,
Які ж нам даспадобы час?
Жыццё Гасподзь нам ахвяруе
У словах двух — часовы госць.
Якое ж слова абяру я?
Было ці будзе?
Лепей — ёсць!