Плач адлятаючы у небе чуецца
І восень стылая да сонца туліцца.
Яна ўсіх цешыла, яна ўсіх вабіла,
Было у восені і лета бабіна,
Ураджаі важкія, палі прыбраныя
І спеўна-шумныя вяселлі знаныя.
Ды сколь ні радуйся, нішто не вечнае,
Бо недзе коціцца зіма сустрэчная.
І восень журыцца, ёй саступаючы —
У небе чуецца плач адлятаючы.