Шлях па жыцці мы выбірем самі,
Ды здольна раптам павярнуць яго
Бяздушша тых, каго лічыў сябрамі,
І атрымаў «падзяку» ад каго.
Я з горыччу «сяброўства» азіраю,
Было мне цяжка — вы глядзелі ў бок,
Маўчанне ваша — ваша хата з краю,
Падтрымка ваша — галава ў пясок.
Мяне, магчыма, назавуць злачынцам
Ці здраднікам, ды адкажу я ім: —
Чым вечна быць сярод сваіх чужынцам,
Лагічней быць сярод чужых сваім.