Падзяка вам, што вы былі са мной,
Сябрамі, ўпрыгажэннем майго лёсу.
Цяпер няўмольны час між нас сцяной
І боль душы няспынны, безгалосы.
Усё прыходзіць да сваёй пары,
І вы прыйшлі і адыйшлі, нябогі,
Мае чацвернаногія сябры,
Далёка ім да вас, сябрам двухногім.
Вас не псаваў ні хуткаплынны час,
Ні зайздрасць чалавечая сляпая.
Адданасці вучыўся я у вас
І шчырасці, якой нам не хапае.