Том прачытаць — гэта не сшытак,
А восем?..
Час жыцця майго...
Прабач, чытач, не злуйся, крытык,
Я — летапісец — і ўсяго.
Я — засяроджаны аматар,
Саўдзельнік многіх спраў, падзей,
У большасці — я іх сааўтар,
Сучаснік лёсаў і людзей.
Падзеі роднае старонкі,
Ўсё, што перажывалі мы,
Ляглі у творы на старонкі,
Старонкі клаліся ў тамы.
Шукаў з прыродай раўнапраўя,
Яна — аркестр, я — струна.
Усё праз сэрца прапускаў я,
Што надыктоўвала яна.
Я быў жыццём і біт, і кручан,
Я быў яму, як першы блін.
Я — ёсць яго старанны вучань
І не заўжды любімы сын.
Ў пакутах, радасцях і горы
Зашмат дылем і тэарэм,
Таму у творах, праз паўторы
Вяртаўся да балючых тэм.
Ёсць тэма «мама», ёсць «каханне»,
«Маленства» ёсць, «Радзіма» ёсць.
Яны і вабяць да вяртання,
Іх глыбіня і прыгажосць.
Каб іх раскрыць, тамоў не хопіць,
Жыцця не хопіць на «Паўтор».
Яны ва ўсе часы шматкропяць,
Бо кропка — памяці дакор.
Чытач і аўтар паасобку
Не могуць праз вякі ісці.
Я і ў тамах не стаўлю кропку,
Не стаўлю кропку і ў жыцці.