А я і сёння быў бы рады
Нястомна абысці зямлю
Але сціскаюць далягляды
Вакол мяне сваю пятлю.
А небасхіл, як лёд застылы,
А сонца дыск, як медны грош.
Неўтаймаваных мараў крылы
Падрэзаць прагне часу нож.
Зрабіўся шэрым вечар сіні,
Свінцом наліўся неба лёд.
А я імкнуся супраць плыні
Падзей, абставін, перашкод.