беларуская электронная бібліятэка
заснаваная ў 1996
Я помню маму й
тых людзей,
Калі жылося —
не да тлушчу.
Хлеб прыціскалі
да грудзей,
Нажом адкройваючы лусту.
Мы сёння сытыя
і ўсё ж
У новы час
каменьчык кіну:
Хлеб рэжучы,
кладзём пад нож,
Як галаву пад гільяціну.
© Беларуская Палічка // пры выкарыстаньні матэрыялаў спасылка на Беларускую Палічку абавязковая