Нашчадак наш сахе паклоны гнуў.
І лашчыў неба зорнае вачыма.
Ён да душы і песню прыхінуў —
Хіба ж адзіным хлебам жыць магчыма?
Я ганаруся, землякі мае —
Наш край Лагойскі песнямі багаты.
Я адчуваю, як душа пяе
У кожнага на працы і на святы.
Хлеб — галава! А крылы перамог —
Душа і песня — з продкамі былі.
І сёння побач з намі — бачыць Бог,
Сябруюць хлеб і песня на зямлі.