Ў шлях свой апошні
надоўга
навечна
пайшла мая маці —
Ні адгукнуць, ні вярнуць
і ні спаткаць,
і ні ўбачыць яе.
Як надакучыла жыць...
дажываць
У даўно асірацелае хаце,
Дзе цесната для душы,
дзе не ў сілах я ўціснуць
усе ўспаміны свае.
Доўга...
Як доўга іду я адзін
праз гады, праз нягоды,
Твой, самы меншы,
і, часам,
не вельмі ўважлівы сын.
Хутка сустрэнемся, мама,
на шчасце, цяпер — назаўсёды —
О, колькі я назапасіў
расповедаў розных,
цікавых навін...