Адзін знаёмы мой
так апісаў дурнога,
Ў яго душу, ў паводзіны
зварганіў падарожжа,
Нармальны чалавек
падобнага нічога
І ні адчуць,
ні апісаць не можа.
Адкуль, падумаў я,
ўсе тонкасці знаёмы
Загадкава-псіхічнай,
недаступнай нам натуры?
За дурня каб казаць,
пэўна, трэба самому
Пабыць-пажыць
У гэтай самай скуры.