Калі аб’еду ўсе магілы,
Дзе спяць бацькі, сястра, браты,
Вяртаюся ў такі нямілы
Свет і бязлюдны, і пусты.
Цяжар пякучых успамінаў
Да долу хіліць галаву.
Апошні брат жыццё пакінуў,
Яго няма, а я жыву.
Жыву жыццём я вінаватым
Невінаваты прад табой,
І перад мамай, перад татам,
Перад братамі і сястрой.
Ці ж вінаваты, што жыву я,
Што смерць канец мой не святкуе?