Зеўрыць ноч бяссонна ў вочы —
Й ты не спі, паэт, мастак!
А гадзіннік спешна крочыць,
Ўсё стракоча дні і ночы
Абыякава: — Цік-так...
To — узгорак, то — лагчына,
Лёс уверх, да долу нас.
А гадзіннік гільяцініць —
Адсякае лёсу час.
І жывем мы поўным ходам,
Ўсе па-свойму — так ні так.
А над намі з кожным годам
Больш пагрозліва: — Цік-так...