Бывае цёмна
У вачах ад гора,
Якое сэрцы раніць
Без разбору,
Якое душы
Без разбору раніць,
Якое сонечнасць жыцця
Туманіць.
Бывае цёмна
У вачах ад думак,
Якіх, адмоўных,
Што ні дзень —
То клунак,
Якіх балючых,
Што ні год, то болей,
Грызуць якія,
Не шкадуюць болю.
Бывае, у вачах
Ад сонца цёмна,
Якое дорыць нам святло
Нястомна.
Але ад сонца
Сэрцу не балюча,
Бо сонца з сэрцам
Б’юцца у сугуччы.
Вось так, бывае,
Й чалавек знаёмы —
Адзін сустрэне
І адорыць стомай,
А вось другі
Ў душы святло пакіне —
Прыемны ён
І лёгкі на ўспаміне.
Бывае, з некім
Не ідзе гаворка,
Пачуеш слова —
І на сэрцы горка.
Ды, дзякуй Богу,
Што другіх багата,
З другім размова,
Што ні тэма — свята.