Разгар вясны...
А сэрцу сумна.
Бэз закіпеў,
а я панік.
Няўжо адзорыў вольнадумна
Надзей-хімер апошні міг?
Мой зорны час —
за прывід-даллю,
Не далячу туды — прабач.
Не ўдзельнік я
чужога балю,
А незапрошаны глядач.
Тут шумна п’ецца,
смачна есца,
На бале гэтым — гамана.
Другім я саступаю месца,
Другім —
бо гэта іх вясна.