Да лета хінуся —
нібыта да маці,
А лета так мала
на нашым вяку.
Люблю спаць на сене духмяным —
не ў хаце,
Памарыць люблю на траве, у цяньку.
Гасціннаму лету удзячны за гэта,
Прытуліць яно,
прыхіне яно нас.
І сам — бы часцінка
кароткага лета,
Былінка, якая завяне праз час.
Шаўковыя травы
і сціплыя краскі
На лузе, у полі —
бярозы і бор.
Я выйшаў з прыроды,
нібыта бы з казкі,
У гэта жыццё,
на бязмежны прастор.
У года для лета —
тры месяцы-долькі,
Прабачце астатнія вершу майму.
Я цёплае лета люблю,
ды не толькі —
І восень люблю,
і вясну, і зіму.