Лес раптоўна вырас белым гмахам —
Колькі снегу на яго плячах!
Толькі б утрымаўся
з голляў дах —
Пад яго усё ж іду са страхам.
Я уверх гляджу.
О каб я мог
Голлю памагчы хоць на мінутку.
Раптам — шусь!
Не зверху, а з-пад ног
Заяц плетануў, як снег бялюткі.
Праз хвіліну-ф-р-р! І цецярук
Даць нырца уверх
з-пад снегу мусіў.
Сеў незадаволена на сук —
Хто нахабна сон яго парушыў?
Бачу — мне не вельмі рады тут,
Тут свае шчаслівыя імгненні.
Да цябе, прыгожы белы кут,
Я вясной прыду.
Да пабачэння!