Я пакутую думкай міжволі,
Мо таму, што наперадзе дол —
А чаму ні разочку, ніколі
Не прысніўся мне Бог ці Анёл?
О які б гэта сон быў уцешнік!
О якое б то свята было!
Дык няўжо я —
апошні ўжо грэшнік?
Дык няўжо
я тварыў толькі зло?
І пара мая не маладая,
Й не часовы —
хвілінны я госць.
Мне б пабачыць,
як Бог выглядае,
І які ён, Анёл,
калі ёсць?
Я б — ні скаргі да іх,
ні прашэння,
Адчуваў бы адно — благадаць.
Кажуць, бог
на тым свеце сустрэне,
Што ж, пабачу —
Не доўга чакаць.