Аб’ездзьце,
Абыдзіце нашы вёскі,
Куды б ні прывялі вас
Пуцявіны,
Убачыце адно —
Як старасць дошкі
Рыхтуе для сябе на дамавіны.
І вас туга атуліць —
Адназначна,
І сэрца ў небасхіл упрэцца нізкі.
І здзівіцеся,
Што нідзе не бачна,
Каб хтосьці ладзіў
Для дзяцей калыскі...