Жонка ў вушы ўносіць:
— Я на дзень ад’еду.
Калі ён папросіць,
Памагай суседу.
Ён нам неаднойчы
Памагаў з паўслова.
Я ж праветру вочы
Ад нуды вясковай.
Жонку ж чорт пракляты
Пратрымаў там мала.
Баба — цісь на пяты,
Ды раней дахаты
Чым запланавала.
Нечаканасць гэта
Непрыемнасць плодзе,
Бо нідзе кабета
Мужыка не знойдзе.
Да суседа — пуста.
Дзе шукаць даведкі?
Жонка тады шустра —
Да ўдавы-суседкі.
Стол накрыты гарна,
Бачна — пілі, елі.
А суседка-лярва
Голая ў пасцелі.
І мужык рашуча
Расшпіляе дзягу —
Кінем гэту бучу,
Кінем гэту звягу.
Гвалту шмат было там,
Ну а як іначай.
Разбярэмся потым,
А пакуль зазначым:
Памагаць без бедаў
Лепш усё ж суседу.
І суседцы можна,
Толькі асцярожна.