За мару такую, жыццё, мне прабач,
Я буду шчаслівым паэтам у свеце,
Калі хоць адзіны мой верш,
Хоць адзіны чытач
Аднойчы сваім прачытае ён дзецям.
А дзеці пазней прачытаюць сваім,
Знакомячы з моваю, дзецям уласным.
І верш будзе жыць, і сустрэнуцца ў ім
З душою душа і былое з сучасным.
А аўтар? Калі й не згадаюць яго,
Такое бывае, такое не нова,
Паэтам усім даражэй усяго,
Каб слова жыло — паэтычнае слова.